उर्जा तर असतेच पण...

किनाऱ्यालगतही छोटी मासळी बरीच मिळते.
कोणी छोट्या होडक्यातून एकट्या एकट्याने अशी मासळी पकडतात पण त्याला वैयक्तिक मर्यादा पडतात.

कोणी पैसे असतील तर ट्रॉलर घेतात आणि यांत्रिक पद्धतीने आत आत जाऊन मासळी पकडतात.

पण ह्या दोन्हीच्या मधला मार्ग म्हणजे सहकारी तत्वावर चालवलेली रापण. आजूबाजूचे मच्छीमार एकत्र येऊन एक जरा मोठी होडी मोठं जाळं घेऊन 500-700 मिटर आत जाऊन किनाऱ्याला समांतर जाळं टाकून दोन्ही बाजूने ओढत जाळं किनाऱ्यावर आणतात. मासळी बरी मिळते, विकता येते, निसर्ग नियम ही पाळता येतात! रापणसाठी एकत्र येणं हे महत्त्वाचे.
एकत्र येणं हा विचार! एकत्र येऊन ती ऊर्जा कशी वापरावी हे त्या त्या समविचारी गटाने ठरवावे!